Dat was een vraag die mij gesteld werd, zeg zo’n 12 jaar geleden. De eerste die op deze vraag reageerde, was mijn denkend hoofd. Mijn piekeraar. Mijn mening-hebber. Jahoor, deze vond én wat van de vraag én was gelijk aan het ratelen. Aan het veroordelen. Want, hoezo, hoe voelt mijn buik? Wat een stomme vraag! Nu helpt mijn buik juist om een besluit te nemen. Wat is veranderd? En sterker nog: gaat dit jou ook helpen?
Zo’n twaalf jaar geleden werkte ik bij een grote zakelijke dienstverlener, Pricewaterhousecoopers. Ik was daar Projectmanager bij de Fiscalisten en had een uitdagende baan. Heerlijk vond ik het. Na een paar jaar, en meer verantwoordelijkheden verder, mocht ik een groot IT-project begeleiden. Tijdens dit traject kwam ik mezelf tegen. Ik mocht werken met de “echte” fiscalisten, kwam met veel partners in aanraking en moest nauw samenwerken met externe partijen. Het sloop erin. De stress. Voordat ik er erg in had, was ik al om half zeven op kantoor en vertrok ik twaalf uur later. Ondertussen kreeg ik meer en meer fysieke klachten, waaronder last van mijn buik. Flauwvallen. Pijn. Aan de orde van de dag. Naar de huisarts ermee. Hij vroeg me “ervaar je druk op je werk?”, ach niet meer dan normaal. Nadat de onderzoeken gelukkig niks ernstigs opleverden, stelde hij voorzichtig voor of het niet kwam door de drukte en stress op mijn werk. Anders gezegd: zat het niet tussen mijn oren?
Hoe voelt je buik?
Natuurlijk was ik verbouwereerd door zijn diagnose, vond mijn hoofd daar ook wat van (lekker makkelijk gezegd), maar ging ik er wel mee aan de slag.
Zo kwam ik bij een energetisch therapeut terecht die me ging helpen met “voelen”. Zo stelde hij mij een keer de vraag, nadat ik had uitgelegd hoe “eng” de pijn in mijn buik kon zijn, maar hoe voelt je buik dan? Tijdens “Stories worth Sharing” op 25 september 2020 vertelde ik hierover. Bekijk gerust het filmpje.
Wil je mijn blog lezen over mijn transformatie van hard naar hart? Dat kan hier!
Voelen gebeurt dus niet met je hoofd
Nope. Daar kwam ik wel achter. Maar door aan mezelf te werken, veranderde dat gestaag. Zeker toen ik in aanraking kwam met mijn grote passie, het werken met energie/ opstellingen! Daar leerde ik pas voelen. Want als iets klopt, als het rust geeft, dan voelt dat goed! Is het goed.
Een paar jaar geleden werkte ik samen met iemand. Hij had meer ervaring en kennis dan ik. Vond ik. Dus wat onbewust gebeurde, was dat ik mezelf kleiner maakte dan hem. Dat kon ik tijdens dit proces niet voelen of ervaren. Zo maakten we gebruik van zijn ruimte. Stelde ik aan het begin al eens voor om huur te betalen, want voor mij voelde dat scheef. Dat was allemaal niet nodig. In de ochtend op een dag dat we samen in de avond een training organiseerden, gaf hij aan dat hij toch graag huur wilde doorbelasten. Natuurlijk begrijpelijk maar niet leuk om een dergelijk bericht te horen op de dag van een training. Zo gebeurde er telkens iets… Iets wat de balans tussen hem en mij verstoorde.
Toch ging ik door!
Totdat we spraken over data in het komende jaar. We hadden de data vastgelegd en ineens kwam ik erachter dat ik toch een bepaalde datum niet kon. Ik vond het super spannend om hem te mailen hierover (voorgevoel?). Ik kreeg inderdaad een reactie die ik soort van voorspelde. Hij was not amused… Dus we mailden met elkaar over en weer om een oplossing te bedenken. Telkens als ik op mijn mobiele telefoon zag dat hij mij had gemaild, kreeg ik buikpijn.
Het gekke was, dat ik dit pas tegen het einde doorhad. Ineens werd ik me bewust van mijn buik die aangaf, heel duidelijk overigens, DIT IS NIET LEUK!
Toen ik me dat eenmaal bewust was, kon ik het ook niet meer negeren. Dat had mijn hoofd al te lang gedaan. Niet opgeven, doorgaan, dit moet lukken, je mag niet falen, ik kan hier zoveel van leren… Ik nam contact op, plande een afspraak en kon voor het eerst de woorden uitspreken: ik stop ermee, dit voelt niet goed! Ik krijg buikpijn van onze mailwisseling en dat wil ik niet.
Vanaf dat moment wist ik hoe het voelde om te voelen en daarop een besluit te nemen.
Suf geboren, dom gebleven en nooit iets bijgeleerd
Dat zei onze vader vroeger altijd als we iets dommigs deden. Op een leuke manier… De transformatie van denken naar voelen gaat in kleine stapjes. De balans is niet direct te vinden, daar kan een periode over heengaan. Ik ben er nog niet maar wie ooit wel? Wat ik dan bijzonder vind… Mijn ervaring neem ik mee richting mijn klanten. Wat vervolgens gebeurt, is dat mijn klanten allemaal kenmerken hebben van een goed ontwikkeld hoofd en meer mogen & willen gaan voelen. Meer balans aanbrengen. Aan deze behoefte voldoe ik graag!
Vandaar ook dat ik mijn coachingstraject “Van hard naar hart” graag onder de aandacht breng. Gebaseerd of geïnspireerd op mijn afsluitende woorden van mijn Story. Zie het filmpje!