Soms brengt een opstelling meer teweeg dan je op het moment zelf beseft. Afgelopen vrijdagmiddag was ik representant in twee krachtige opstellingen. Bij de tweede kreeg ik de rol van de vraaginbrenger, en zoals ik altijd zeg: je wordt niet voor niets gevraagd… Pas een dag later drong het écht tot me door hoe deze ervaring een diep, persoonlijk thema raakte.
Onderstaande foto is van afgelopen zaterdag… er speelde toen veel: zorgen om ouders, dingen die speelden in het gezin, de middag ervoor.
Die laatste licht ik graag toe. Vrijdagmiddag was ik zelf weer eens representant. Er waren 2 opstellingen en beiden waren prachtig en intens. Bij de tweede mocht ik de vraaginbrenger representeren.
Ik zeg altijd: je wordt niet voor niets gevraagd… Dat denderde nu ook na. Vooral toen ik werd gevraagd waar mijn rol bij mij persoonlijk resoneerde. Ik moest erover nadenken, ik kon het niet bedacht krijgen. Er waren meerdere momenten dat ik was geraakt. Dat ik verdriet voelde, dat ik me genegeerd voelde, dat ik ontzettend boos was, dat ik anticipeerde op de omgeving… Geraakt in de opstelling via mijn rol als representant.
Het moment dat mijn eigen thema werd aangeraakt, dat besef kwam een dag later, was toen mijn rol heel even aandacht kreeg. En toen weer niet. Dat ik alles wat ik voelde wegstopte, dat ik geen contact kreeg met mezelf. En toen was er verdriet. Snel wegstoppen. En afhaken. Zo herkenbaar voor mij!
Het was ook herkenbaar voor de vraaginbrenger, dat ook. Dus dienend, dat zeker.
Het kan niet anders dan dat je een deel van jezelf inbrengt en meeneemt naar een opstelling. De kunst is om op dat moment er niet te diep op in te gaan: te voelen en te doen wat nodig is in de opstelling voor de vraaginbrenger. Je eigen stuk (pijn, verdriet, woede, wat het ook is) even parkeren en later oppakken. Wanneer je dat wilt.
De andere (positieve) kant is ook dat ik merk dat ik hierin groeiende bent. Het eerder herken en me er ook eerder van bewust ben. Dan kan ik meer bewuste keuzes maken. Soms is dat gewoon meegaan in het niet-voelen, soms is dat alles voelen wat er is.
Als je als deelnemer bij mijn Opstellingsavonden aansluit
Dan krijg je altijd een evaluatieformulier toegestuurd na de avond. Met dit formulier kun je voor jezelf de avond evalueren maar meer nog: je kunt reflecteren op de avond. Waar raakte de avond je? Wat gebeurde toen? Wanneer was er weerstand? Weerstand tegen wat of wie? Wat voelde je? Wanneer zat je in je hoofd? Het formulier helpt je dan weer een stap verder in je proces.
Kom je het een keer ervaren?