Een heleboel vragen kwamen in me op
In het eerste geval had ook gezegd kunnen worden “ik heb last van het feit dat je steeds aan je haar zit”. Of: ik zie dat je steeds aan je haar zit. Ik zou daar persoonlijk gek van worden. Hoe is dat voor jou?
Helemaal niks mis mee om aan de ander aan te geven wat je behoeften zijn zoals in het tweede geval. Maar moet het dan zo snel en zo dwingend worden meegedeeld? Mag het niet in een vragende vorm? Of in een nieuwsgierige vorm? Ik hoor dat je muziek speelt? Ben eigenlijk wel nieuwsgierig waarvoor je dat gaat gebruiken? Dan heb je een gesprek… Een dialoog tussen twee mensen die tot verbinding kan leiden.
Verbinding was er in deze twee gevallen duidelijk niet. De dame keek niet meer achterom en de heer stond ook klaar met zijn oordeel nadat hij op het geluid van zijn telefoon was aangesproken. En dat is zonde!
Een kort lontje kan iedereen overkomen. Maar degene die er last van heeft, heeft ook een keuze. Een keuze kan zijn het te laten. Of om zelf actie te ondernemen zodat hetgeen waar je last van hebt, minder wordt. Zij kozen ervoor om te wijzen naar de omgeving. Dat kan. Maar zorgde voor geen enkele verbinding, enkel verwijdering.
#coaching