Een persoonlijke blog over hoe je je leven lang aan het ontwikkelen bent en nooit uitgeleerd raakt.
Je thema’s
Tijdens mijn opleiding tot coach zijn we, mijn medestudenten en ik, vooral onszelf tegen gekomen. Hebben we onze eigen thema’s aangepakt. En elkaar daar op gecoacht. Zo weet ik nog dat ik blij was als een thema zich had laten zien, we het hadden aangepakt. Ik was dan ook opgelucht, want -zo dacht ik toen- als het thema doorleeft is, dan is dat weer een thema die ik kan afvinken. Mijn supervisor dacht daar anders over. En haar woorden zal ik nooit vergeten. Het thema heeft zich laten zien, je bent er mee aan de slag gegaan, maar weggaan zal het nooit. Het blijft altijd je thema. Het voordeel van het aanpakken, is dat je je ervan bewust bent. Je weet dat het er is. En dat maakt dat er een keuze is: reageren zoals altijd of een nieuwe situatie creëren.
Bummer
Dat was even jammer om te horen. En ook wel weer fijn. Want je kunt elke keer weer dieper in je thema gaan. Nog meer van jezelf ontdekken. En daardoor meer jezelf zijn. En de klant is daarmee ook geholpen. Want raakt het thema van de klant jou, dan kun je je eigen thema even ‘parkeren’. Je herkent dan namelijk het thema zonder erin mee te worden gesleurd. Zodat de klant de hulp krijgt die hij/ zij verdient. Als je je namelijk niet bewust bent, dan kun je de klant onbewust sturen in zijn/ haar proces. Jouw proces. En het thema kan hetzelfde zijn maar wat je te doen hebt of nodig hebt, totaal anders!
De mening van anderen
Om die reden blijf ik aan inter- en supervisie doen. Heel erg belangrijk.
Een mooi (persoonlijk) voorbeeld. Ik ben met iets nieuws begonnen. Energie lezen. En dat betekent (veel) oefenen. En van mijn oefenmaatje kreeg ik feedback. Vervolgens volgde ik haar feedback perfect op. En oefende ik met iemand anders. Die ik van de feedback van de eerste persoon vertelde. Volg je het nog? En zij gaf juist aan, dat wat de eerste als ‘afleidend’ ervaarde, zij juist treffend vond. Tsja, zoveel mensen zoveel meningen…
Wat nu te doen? Ik stelde de vraag aan de docente. En zij vertelde dat een mate van authenticiteit van belang is (wat past en hoort bij mij). Vervolgens krijg ik in de les van de docente feedback. Minder wollig praten, meer concreet/ to the point zijn. En … prompt, voordat ik het besef, neem ik de feedback van de ander weer als (volledige) waarheid aan! Ik meteen bij de volgende keer oefenen op mijn taalgebruik letten. En kreeg gelijk als feedback mee dat ik minder vol vertrouwen over kwam. Dan als ik niet op mijn taalgebruik lette. Een thema, die ineens in een week tijd meerdere keren tevoorschijn kwam.
Van binnen naar buiten. Van buiten naar binnen
Ik heb het vaker gezegd. De omgeving en wat zij vinden, is en blijft een thema. En daar werk ik aan. Ik mag de feedback tot me nemen en dan vervolgens zelf bepalen wat voor mij belangrijk is. En daar aan werken! Niet zomaar alles klakkeloos overnemen wat een ander zegt. Of doet. Maar mijn eigen (buik)gevoel raadplegen. Kijken wat nu past. Van binnen naar buiten. Zonder degene die feedback geeft tekort te doen.
Het aan mezelf werken is een hele weg. Ik ben er nog lang niet…. Gelukkig maar!