Drie signalen dat je grenzeloos bezig bent! Hoe je weer -vanuit voelen- voor jezelf mag zorgen

Begrenzen, grenzen stellen, goed voor jezelf zorgen, jezelf op 1 en dan de rest… Termen die je bekend voorkomen, nietwaar? Maar wat nu als je een blinde vlek hebt voor begrenzen? Hoe ontdek je het dan? Plus: hoe leer je het tijdig herkennen en ombuigen?

Stel je het volgende voor

Je ziet een lege emmer op de grond
Deze emmer wordt volgestort met shit
De emmer wordt vervolgens over je heen gegooid
Je zit onder de shit

Wat doe je dan?

Vloeken, tieren, de shit teruggeven aan de eigenaar, roepen “tot hier en niet verder”! Ja dat kan. Wat ik deed was totaal anders. Ik accepteerde de shit. De shit van een ander welteverstaan. Maar ik maakte het mijn shit.

Achteraf kan ik zeggen dat er drie signalen waren dat ik grenzeloos bezig was

Ik vertelde een aantal mensen over de emmer met shit. Ik kreeg terug “Wanneer is het genoeg, zeg jij stop?”. De omgeving had door dat het grenzeloos was!
Ik accepteerde de shit. Als iemand mij uitdaagde om volledig met een oordeel er naar te kijken, dan nog kon ik alleen maar oordeel loos reageren. Ik had begrip voor het standpunt van de ander.
Ik kwam niet bij mijn gevoel. Mijn hoofd wel met als gevolg slapeloze nachten, onrustige benen, vluchten in mijn mobiele telefoon. Ik voelde niet zoveel. En kon dat gevoel dus ook niet uitspreken.

Ineens zag ik een patroon

Want het betrof niet alleen deze emmer. Al het andere waren geen wereldschokkende dingen maar wel zaken waardoor ik meer van mezelf ging af staan.

Wat heeft mij geholpen om grenzen te stellen?

Het feit dat mensen uit mijn omgeving mij teruggaven wat ze zagen. Dat maakte dat ik er ineens met andere ogen naar kon kijken.
Vervolgens werd ik uitgenodigd om eens met oordeel te praten over de ander en zijn shit. Ik ging terug -in gedachten- naar de eerste ontmoeting met de ander en werkelijk waar, ik kon geen oordeel vellen. Totdat ik terugdacht aan de laatste ontmoeting en ineens hoorde ik mezelf een scheldwoord zeggen (we houden het netjes in de blog). Toen ik het had gezegd, legde ik gelijk mijn hand over mijn mond. In de trant van “wat zeg ik nu, dat kan ik niet maken”.
Vlak daarna kwamen de tranen. Het verdriet kwam eruit. Nu kon ik het pas voelen, want wat had de ander mij gekwetst.

De drie signalen werden mijn hulpbronnen!

Ik voelde mij daarna direct rustiger worden. Ik merkte het op aan mijn houding (ik zat stevig in de stoel maar wel rustig), aan mijn gedachten (die waren er niet, heerlijk!) en aan mijn buik (die deed ineens niet meer pijn toen ik mijn gevoel had uitgesproken).

Ik werd daarna uitgenodigd om te handelen naar mijn gevoel. Deze stap vond ik de moeilijkste. Door contact te maken met mijn intuïtie, mocht ik voelen wat nodig was om te doen. Gevolgd door de uitvoering. Dat was spannend!

Conclusie

Wat zijn de drie signalen van grenzeloos gedrag:

De omgeving maakt je attent op je blinde vlek
Je accepteert het grenzeloze gedrag en begrijpt deze zelfs
Je hoofd, je ratio, maakt overuren! Je gevoel is niet aanwezig lijkt

Wat te doen als je ontdekt dat je grenzen mag gaan (leren) stellen:

Dank de omgeving voor het attent maken op de blinde vlek
Benoem wat er gebeurt en wees ongenuanceerd in je uitingen (lekker een keer wel met oordeel)
Laat het gevoel toe en spreek uit wat je voelt, ervaart en waarneemt in je lijf
Wat heb je te doen? Welke actie volgt hieruit (op basis van jouw eigen gevoel)!

Makkelijk is het niet; het lucht wel op!

Als eenmaal de blinde vlek “out in the open” is, dan kun je er niet meer omheen. Dat geeft rust. Letterlijk rust. Je moet niet meer zoveel, je hoeft alleen maar je gevoel te volgen. Makkelijk zat.

Wil je hulp bij begrenzen? Ga dan eens aan de slag met de tips uit deze blog of boek een gratis kennismakingsgesprek (maximaal 30 minuten). We kijken dan wat er speelt en waar ik je bij kan helpen!